што гераіня імпрэзы атрымала ў падарунак і хто прыйшоў павіншаваць стваральніцу брэнда Віцебскага рэгіёна
Напэўна, адна з самых незвычайных імпрэз адбылася ўчора ў Віцебскай абласной бібліятэцы імя У.І. Леніна. І справа не ў тым, што на яе прыйшло шмат людзей, і нават не ў тым, што амаль кожны прынёс з сабой кветкі. Цікава тое, што падчас віншавання з выхадам кнігі «Мой любы край, маё Заронава» гераіні вечара падарылі заплечнік 60-х гадоў, старыя вагі і іншыя рэчы савецкай эпохі.
Здагадаліся, пра каго ідзе размова і каму маглі прыйсціся даспадобы такія прэзенты? Так, гэта Людміла Канстанцінаўна Нікіціна, загадчык народнага музея гісторыі Заронаўскага краю. А незвычайныя падарункі – новыя экспанаты для музея.
Першай слова ўзяла Людміла Нікіціна, якая заўважыла, што нездарма прэзентацыя праходзіць у Міжнародны дзень сяброў. Вось і ў чытальнай зале сабраліся толькі сябры, якія цікавяцца краязнаўствам, гісторыяй Віцебскага рэгіёна і з пашанай ставяцца да нашай мінуўшчыны.
Падчас прэзентацыі прысутныя паглядзелі дакументальную кінастужку пра Заронава, пабывалі на віртуальнай экскурсіі, што ў вершаванай форме правялі «маленькія экскурсаводы» – вучні Суйкаўскай школы і атрымалі асалоду ад цудоўных спеваў дзесяцікласніцы Аляксандры Гвоздзевай.
Павіншаваць Людмілу Канстанцінаўну з выхадам кнігі прыйшлі многія: ініцыятар стварэння музея, ганаровы грамадзянін Заронаўскага сельскага савета Валерый Бермант, вучаніца Людмілы Нікіцінай, загадчыца заронаўскага дзіцячага садка Зоя Пека, старшыня Віцебскага абласнога аддзялення «Беларускі фонд міра» Таццяна Туманава, старшыня прафсаюза адукацыі Віцебскага раёна Сяргей Анікееў, паэт, сябра Саюза беларускіх пісьменікаў Міхась Мірановіч і многія іншыя.
Усе яны адзначалі, якую вялізную працу праводзіць Людміла Канстанцінаўна. Дзякуючы яе намаганням заронаўскі музей стаў брэндам Віцебскага рэгіёна, які з задавальненнем наведваюць не толькі віцябляне, але і госці з ўсёй рэспублікі, а таксама з бліжняга і дальняга замежжа.
Многія прыязджаюць у Заронава не толькі, каб пазнаёміцца з больш чым 20 тысячамі экспанатаў музея, але і каб наведаць воінскі мемарыял, што знаходзіцца ў вёсцы. Людміла Канстанцінаўна з сынам кожны год усталёўваюць усё новыя імёны тых, хто пахаваны ў агульнай магіле.
Наш заронаўскі музей быццам рымскі калізей, наведвае яго народ без адпачынку кожны год», – жартавала Людміла Нікіціна.
Прычым многія не проста прыязджаюць на экскурсію, але і прывозяць экспанаты для музея.
Так адбылося і ў гэты вечар. Заплечнік 60-х гадоў, які, дарэчы, пабываў нават на Эльбрусе, прэзентавала сябра музея Ніна Сулецкая, а старыя вагі – Вадзім Кузьмін. Цікава, што сам ён нарадзіўся не ў Заронава, але тут пражывалі яго бабуля, дзядуля і бацька. І сам Вадзім прыкіпеў да Заронаўскага краю ўсёй душой, клапоціцца ён і аб музеі – перадаў ужо больш за 2 тысячы экспанатаў.
Зразумела, што падчас імпрэзы ўсім не хапіла часу павіншаваць Людмілу Канстанцінаўну, таму многія падыходзілі да яе ўжо пасля заканчэння вечара, уручалі кветкі і прасілі падпісаць кнігу.
Сама ж Людміла Нікіціна дзякавала ўсім прысутным за тое, што прыйшлі, а таксама ўспамінала добрым словам Алега Маладзечкіна, які стаў выдаўцом кнігі, і ўсіх тых, хто дапамагаў ёй рыхтаваць выданне і папаўняць экспазіцыю музея.
