10 книг, которые вы никак не ожидали увидеть на белорусском языке

Культура

качество печати и художественное оформление просто впечатляет!

Если вы до сих пор считаете, что белорусский язык не современный, а литература на родном языке уже не может вас чем-либо удивить, мы с удовольствием развеем ваши заблуждения. Специально ко Дню печати, который отмечается в Беларуси 5 мая, мы постарались отыскать для вас самые интересные и необычные книги на белорусском языке, с актуальностью которых трудно поспорить. А некоторые из них, между прочим, можно отыскать даже на полках витебских книжных магазинов.

Качество печати впечатляет, такую книгу приятно взять в руки и, тем более, получить в подарок. Фото Анастасии Вереск
Книга на белорусском языке в витебском магазине “Асвета”. Качество печати впечатляет, такую книгу приятно взять в руки и, тем более, получить в подарок. Фото Анастасии Вереск
  1. Джон Рональд Руэл Толкін «Уладар Пярсьцёнкаў» (Менск, 2008)
Коллаж автора
Коллаж автора

В наше время о знаменитой трилогии фэнтези профессора Джона Толкина не слышал разве что ленивый: каждый знает хоть что-нибудь, мельком слышал о хоббитах или даже смотрел кинотрилогию «Властелин колец». Быть может, вы поклонник и читали книгу в оригинале? А как вам идея почитать любимую книгу на родном языке? Такой опыт может быть полезен не только любителям фэнтези, но даже современным родителям. Если школьная программа по белорусской литературе далеко не всегда симпатична школьникам, то такая книга вполне может пробудить интерес к чтению на родном языке. Между прочим, переводом на белорусский язык обзавелась и другая известная английская книга о волшебстве –  знаменитый «Гарри Поттер», правда, купить ее на данный момент нельзя: она была издана небольшим тиражом по специальному заказу.

Источник nn.by
Источник nn.by

2. Астрыд Ліндгрэн «Малы і Карлсан-з-даху» (Мінск: Зьміцер Колас, 2007)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

Именно из этой книги мы в свое время узнали о том, как выглядит «самая обыкновенная шведская семья». В детстве многие из нас читали эту занимательную историю с удовольствием. Так вот вам ключ к тому, как прививать любовь к белорусскому языку с самых малых лет!

3. Тувэ Янсан «Камета над далінай мумітроляў» (Мінск: Зміцер Колас, 2011)

Тот, кто слышал о Муми-троллях и раньше согласится, что это – отличное подспорье для знакомства с родным языком даже для самых маленьких. Читайте эти сказки всей семьей, вслух и может даже по очереди. Волшебный мир Муми-троллей, полный загадок, семейного тепла и житейской мудрости, подарит вам немало хороших воспоминаний. На белорусский язык также переведена и другая книга Туве Янсон, «Опасное лето» (Тувэ Янсан «Небяспечнае лета»).

Еще одна книга Туве Янсон на белорусском языке. Фото Анастасии Вереск
Еще одна книга Туве Янсон на белорусском языке. Фото Анастасии Вереск

4. Даніэль Дэфо «Жыццё і дзіўныя прыгоды марахода Рабінзона Круза» (Мінск: Мастацкая літаратура, 2014)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

Еще одна книга, заслужившая в свое время любовь не одного поколения детей. А учитывая то, что сейчас каждый, порой, чувствует себя немного Робинзоном даже находясь дома, будет не лишним перечитать любимую книгу на местном языке. А вдруг еще придется повыживать, да и Пятница может оказаться белорусскоязычным…

5. Артур Конан Дойл «Прыгоды Шэрлака Холмса» (Мінск: Кнігазбор, 2014)

Теперь самый знаменитый детектив можно почитать и на «мове». Книгу можно, опять таки, посоветовать подрастающему поколению, особенно на волне современной популярности Шерлока Холмса, вполне может быть им захочется познакомиться и с первоисточником. Однако, наверное, родители в стороне тоже не останутся: любопытно ведь, как это – Шерлок на белорусском.

Источник talaka.by
Источник talaka.by

Между прочим, на сегодняшний момент собрано уже 96% средств для издания следующей книги о знаменитом сыщике: «Нататкі пра Шэрлака Холмса».

6. Дуглас Адамс «Аўтаспынам па Галактыцы» (Вільня: Логвінаў, 2015)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

Кто не смотрел одноименный фильм с Мартином Фрименом? Именно оттуда мы знаем о том, что конец света может наступить внезапно, бесконечность плоска и неинтересна, а горшок с петуньей, возможно, понимает в устройстве мироздания гораздо больше нашего. Ну а, если вы до сих пор не читали книгу, с которой все и началось, то это действительно ваш шанс.

7. Бэўвульф (Мінск: Зміцер Колас, 2013)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

А вот это произведение, наверное, заслуживает того, чтобы называться самой необычной книгой, которую мы можем найти на белорусском языке. «Беовульф» – это фантастика настолько ретро, что датируется около VIII века. Трудно представить какова будет англосаксонская поэма, да еще и написанная весьма специфическим стихом, на белорусском языке. Короче, вещь для настоящего любителя.

8. Клайв Стэйплз Льюіс «Лісты Круцяля» (Мінск: Галіяфы, 2015)

Источник budzma.by
Источник budzma.by

Клайв Льюис широко известен благодаря своим сказкам из цикла «Хроники Нарнии», а поэтому мы были очень удивлены, обнаружив на «мове» именно это произведение. «Письма Баламута», идея которых пришла к писателю вместе с невзгодами Второй мировой войны, рассказывают нам о проблемах духовности, теперь и на родном языке.

Источник соц сети
Источник соц сети

Кстати, сказки Льюиса в переводе на белорусский язык совсем скоро порадуют читателей самого разного возраста: не так давно проект «Хронікі Нарніі: Пляменнік Чараўніка па-беларуску» собрал все необходимые для издания средства через краудфандинг, а теперь планируется издательство и других книг цикла «Хроники Нарнии».

9. Нікало Мак’явэлі «Уладар» (Мінск: Зміцер Колас, 2008)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

А вот эту книгу мы тоже никак не ожидали увидеть отпечатанной по-белорусски, что еще раз подтверждает: литература на родном языке бывает очень разная и есть еще чему удивляться.

10. Імануэль Кант «Пралегомены да любой будучай метафізікі, якая можа ўзнікнуць як навука» (Менск: Зьміцер Колас, 2006)

Источник knihi.by
Источник knihi.by

Ну а замыкает наш список труд классика немецкой философии Иммануила Канта, с этой книгой вы тоже сможете познакомиться во время совершенствования своих навыков владения родным языка. Ну а, быть может, такая книга пригодится вам для научной работы, исследования или просто «для легкого чтения»?

Так что, довольно пустых споров об актуальности родного языка, вот, лучше книжку почитайте!

Оцените статью
Витебский Курьер
Добавить комментарий

  1. Крымоўскі Зміцер

    Хацелася б падзякаваць аўтарцы, але яшчэ больш хочацца выкруціць бы рукі за такія артыкулы. Такое адчуванне, што спн. Анастасія першы раз у жыцці зайшла ў кнігарню і ўбачыла беларускамоўныя кнігі, якія для свайго ТОПу выбірала ад балды. Цікава чым жа ўражвае мастацкае афармленне і якасць друку ў Мак’явэлі і Канта (хоць не ў гэтым іх галоўная каштоўнасць)? Дарэчы, наконт афармлення. Чаму б не згадаць дзіцячую кнігу “Сем Ружаў” з цудоўнымі малюнкамі, што на днях стала лаўрэатам прэміі Цёткі? Здаецца, і актуальна і на тэму. Ужо не варта казаць, што сапраўды выдатна аформленых кніг хапае (але пра іх ані слова тут). “Беавульф” – “самая необычная книга”. А “Калевала” ці “Рухнама” па-беларуску звычайныя? “Почитать и на мове”. Гэта што за абароты?! Гэта цяпер так прымальна ў журналістыцы? Замест “Довольно пустых споров об акутальности родного языка, вот, лучше книжку почитайте” лепш бы напісалі гэты тэкст па-беларуску і больш увагі надавалі таму пра што пішаце.

    Ответить
    1. А чаму ж толькі рукі выкруціць? лепей галаву адразу адарваць. Калі Ваш пункт погляду не супадае з аўтарскім, гэта не дае Вам, паважаны, на такія звароты ніякакіх падстаў. Каму Цётка і Калевала падабаецца, а каму і Гары Потар. так бы мовіць, “плюралізм думак” заўсёды вітаю. А ле на тое яна і журналістыка, каб наштурхоўваць на развагі. А крытыкаваць – гэта ў нас кожны любіць і можа. А вось каб зрабіць…

      Ответить
    2. Крымоўскі Зміцер

      to Ольга Витебская

      Можна было б і галаву, але хацелася б спадзявацца, што яна яшчэ спатрэбіцца пані (таму я і марную час напісаць каментары, каб можа былі зроблены якія высновы аўтаркай, а не дзеля закідаць гнілымі памідорамі). Спн. Вольга, мой пункт, як мінімум, падмацаваны аргументамі, а ў Вы ўсё звялі да дзеду міла, а ўнуку гніла. Калі аўтарка мае права выказацца, то чаго ж Вы мяне пазбаўляеце гэтага права? Журналіст працуе для грамадства. Яно і ацэньвае якасць яго працы. На сайце ёсць магчымасць каментавання. Вось я і ацаніў. Ці, па-вашаму, трэба спяваць дыфірамбы на кожны пстрык клавіятуры? Трэба ўмець прымаць і крытыку, рабіць з яе высновы, а не толькі чакаць воплескаў на сваё графаманства. І ў мяне іншая прафесія, не журналіста, таму не маю патрэбы яшчэ рабіць за журналістаў.
      Тэкст артыкула якраз дае мне права на мае “звароты”. Не ў густах справа! Не ў плюралізме думак. Мушу паўтарыць яшчэ раз.
      1. Заяўлены загаловак і тэкст не адпавядаюць. “качество печати и художественное оформление просто впечатляет!” і “не ожидали увидеть на белорусском языке”. Якасць друку ў бальшыні пералічаных выданняў самае звычайнае, а то пакідае жадаць лепшага. Малюнкаў ці карцінак (калі не лічыць вокладкі) у некаторых кнігах зусім няма. Гэтыя словы былі б актуальныя для фотаальбомаў ці багата ілюстраваных кніг на глянцавай паперы (якіх ёсць дастаткова ў продажы). Агледзеўшы кнігі, можна зрабіць выснову, што ўся нечаканасць тут у тым, што яшчэ ёсць апантаныя беларускай мовай, якія займаюцца перакладамі. Усе кнігі перакладныя. Нечаканасць і перакладная літаратура – не бачу гэтыя словы сінонімамі.
      2. “постарались отыскать для вас самые интересные и необычные”. Так шукалі, што ўпэўнены і паловы з гэтых кніг не прачыталі (а можа і ніводнай). Дык які крытэр цікавасці і незвычайнасці? Я ж не проста вышэй напісаў, што кніга “Сем ружаў” заняла прызавое месца. Гэта не маё прыватнае меркаванне, а журы. Думаю, гэта ўжо нагода стаць цікавай кнгіай. С.Алексіевіч атрымала Нобелеўскую прэмію і ёй зацікавілася адразу шырокае кола чытачоў (у тым ліку ёсць і беларускія пераклады). Чаму тады хаця б не азнаёміцца з пераможцамі прэмій? Ці прасцей патыкаць інтэрнэт-кнігарні і адтуль выбраць нейкіх кніжак?
      3. Калі пішацца, што “Беавульф” – “самая необычная книга, которую мы можем найти на белорусском языке”, то напэўна гэта трэба нейк абгрунтаваць? Ці дастаткова толькі, што гэта пераклад VIII ст.? Уся справа ў гадах? Ну, а вось І.Кулікоў пераклаў з санскрыту на беларускую Рыгведу. Яна яшчэ даўнейшая за Беавульфа. Дык што больш незвычайнае?
      І ў канцы “Короче, вещь для настоящего любителя”. А яшчэ карацей, аматара чаго?
      4. Раскажыце, як можна не чакаць убачыць кнігу, якая “заслужила в свое время любовь не одного поколения детей”? Кніга ўжо выходзіла з друку, яе палюбілі, а тут.. бац! Нечаканчык! Зноў перавыдаюць. Вось дык паварот! Дык што любое перавыданне кнігі – гэта нечаканасць?? Ці ўсё ж папулярная літаратура перавыдаецца з гадамі і нічога тут дзіўнага няма.
      5. “Почитать и на мове”. Прабачце, але гэта не журналістыка зусім. Гэта ніжэй ліштвы! Тады ўжо хай друкуюць з загалоўкамі кшталту “Бэнээфаўцы друкуюць на мове свае кніжкі”… Пачытаць можна і на языке!
      6. Мак’явэлі. Кнізе ўжо амаль 10 гадоў, а аўтарка піша “мы тоже никак не ожидали увидеть”. Ну, пра што гэта гавора? Відаць, што да палічкі з літаратурай “на родном языке” спн. Анастасія падышла хіба не ў першы раз. Вось і скажыце ці можна даць веры такім прафесіяналам-кнігалюбам?
      7. І.Кант “для легкого чтения”? Гэта такі жарт ці як трэба гэта разумець?
      8. Калі прапагандуецца беларускія выданні і адпаведна беларуская мова, дык чаму гэта не рабіць на тэй самай мове? Што замінае? Двудушнасць, рэдактар?
      Па-мойму, больш чым дастаткова прыкладаў непрафесійна напісанага артыкулу.

      Ответить
      1. Як выкладчык менавіта беларускай мовы з вельмі немалым стажам скажу Вам так: на мой погляд, прыцягнуць моладзь да чытання на роднай мове гэта першасна. Таму тое, што малады журналіст выкладвае менавіта такую падборку твораў асабіста мяне не здзіўляе, паколькі ведаю аб сённяшніх поглядах падлеткаў. На ўсякі выпадак, раскажу Вам выпадак з маёй практыкі. Рэальнай і той, якая адбылася ў прошлым годзе. Дзіця ў 6 класе не магло “пераскочыць” мяжу напісання дыктанта больш чым на адзінку (аб’ектыўна, па 30 памылак у невялічкім тэксце). Размова ідзе пра рускую мову. А пра ЧЫТАННЕ на беларускай і размовы не ішло, і я ўжо не гавару пра пісьмо. Давайце на момант забудзем пра праблему бацькоў і школы ў навучальным працэсе. Як зрабіць так, каб дзіця “запісала”? Вось практычна. Часу мала (адзінкі – двойкі ў школе), псіхічныя цяжкасці… нечага і гаварыць. Вось 6 месяцаў ніяк – ні туды ні сюды. Пры ўсім жаданні і хлапчука і маці. А дзіця нядрэннае, і самае галоўнае, само хоча вучыцца. Дык вось дапамог як раз той Гары Потар і на беларускай мове, і ў тым жа аздабленні, пра якое гаворым. Зараз у 9 класе, чытае “запоем” і піша на цвёрдую чатыры. Увесь педагагічны працэс распавядаць не буду. Сэнс у тым, што толькі на цікавасці і можна “выехаць”. Мне здаецца, што так і з артыкуламі – кожны для сваёй аўдыторыі.
        Дарэчы, ніхто Вам не забараняў выказваць сваё меркаванне. На тое і каментарыі тут. Аднак жа магу гэта рабіць і я, і кожны іншы.
        А наконт таго, што артыкул пра беларускія кнігі на рускай мове – гэта непрафесійна. Можаце закідаць мяне камянямі, адкруціць рукі і галаву, але гэта проста смешна. Бо на якой мове не пішы пра беларускую культуру, а ад гэтага яна не перастане быць беларускай.
        У журналістыцы ёсць розныя жанры. І карэспандэнт мае поўнае права выказваць свой асабісты пункт погляду. Вам здаецца, што тут прапаганда чагосьці ў тэксце? А самі гаворыце пра крытэрыі іншыя.
        Шмат чаго і канструктыўнага ў Вашым водпаведзе. Аднак выразы нкшталт штосьці камусьці і за штосьці вырваць апошнім часам тэндэнцыя для нашага грамадства.Таму і абураюць такія звароты.

    3. Крымоўскі Зміцер

      Адкруціць, адарваць галовы – гэта, напрыклад, звычайная рыторыка беларускага прэзідэнта. Такі эмацыйны стыль, мяркую, цалкам дапушчальны ў каментарах (чаго якраз нельга сказаць якраз пра першую асобу ў краіне). Гэта не заклік і не спроба здзейсніць тое на праўдзе. Як і не абраза.
      Што да прыцягнення моладзі да беларушчыны, лічу, гэта часткай праблемы ў якой знаходзіцца беларускай мова сёння. І праблема развязваецца на 90% палітычнай воляй. А пакуль беларушчыну рухаюць выключна энтузіасты. Таму што тут абмяркоўваць. Як можна прыцягнуць да беларускай мовы чалавека, калі без яе ведання можна лёгка абысціся і жыць у РБ? Ваш прыклад з хлопчыкам паказальны. Яму 10 гадоў і ён глядзіць на свет больш цвяроза за тых, хто яму спрабуе ўбіць у галаву беларускую мову. Мову, якая патрэбна на тое, каб адно здаць па ёй іспыт у школе. Якое пачуцце, акрамя агіды, можа выклікаць такі прадмет? Хлопец выехаў на тым, што ён стаў чытаць па-беларуску. Але які працэнт падлеткаў (а нат і дарослых) аматары чытва? Вы акцэнтуеце на тым, што менавіта цікавая кніга яго ўцягнула. Па-першае, у яго была праблема ў школе. Таму ён быў “змушаны” да чытання і ў выпадку адсутнасці патрэбы беларускай у школе прачытаў бы Г.Потэра па-расейску. Вядома, каб цікавінкі спярша выходзілі па-беларуску, чым па-расейску, то пэўная частка чытацкай моладзі далучылася б да беларушчыны. Але, думаю, Вам не трэба гаварыць пра тое, што добры пераклад патрабуе выдатных знаўцаў мовы, часу, грошай, прамоцыі. Скуль жа гэта ўсё возьмецца? Факт такі, што сёння ў нас няма дастаткова рэсурсаў, каб вырабляць масавы, якасны, цікаўны матэрыял па-беларуску і прапагандаваць яго людзям. Дый, так, на цікавасці можна выехаць, але далёка не ўедзеш. Пару цікавых кніжак або фільмаў сітуацыю з мовай кардынальна не выправяць.
      Вось я і думаю для якой аўдыторыі гэты артыкул. З вашых слоў і з прапанаваных кніг падаецца, што гэта падлеткі. Толькі мне цяжка ўявіць 10-15 гадовых на дасуге ў руках з “Віцебскім кур’ерам”. Колькасць перапостаў з фэйсбуку (а там звычайна старэйшая за 25 гадоў публіка) таксама не на карысць падлеткаў.
      Я не кажу, што артыкул на расейскай – непрафесійна. Да непрафесійнасці там большы набор прэтэнзіяў быў. Кантрэкта да мовы артыкула. На маю думку, заклікаць да беларускай па-расейску гэта двудушнасць. Аўдыторыя не разумее беларускую? А як жа яна прапанаваныя кнігі на ёй будзе чытаць? І што значыць не разумее? Беларускую ў школе не выкладаюць (а тут жа ўсё акурат для падлеткаў)? Дрэнна выкладаюць, дзеці не ведаюць? Дык біце ў званы! Падымайце рубам пытанне ў газеце! Дый ледзь не ў кожным абзацы артыкула напісана “родной язык”. Так якая яна тады родная, мова гэта? Такой манерай і ідзе ціхай сапай русіфікацыя беларусаў каторы год. Дзе можна напісаць/сказаць па-беларуску робяць гэта па-расейску, і ў выніку беларушчыну трэба з ліхтаром пасля шукаць. Вы мне ўсё тэорыі баіце, а на практыцы любоў да роднай мовы лепш за ўсё засведчыць карыстанне ёй штодня (і не толькі паводле прафесійных абавязаў). А ў нас любяць весці толькі пустыя разгаворы на расейскай, як трэба любіць беларускую мову. Можа Вы лічыце такія артыкулы плённымі, а для мяне гэта самападман і вынік расейскага каланіялізму.

      Ответить
  2. Борис

    хорошая литература – для лёгкого чтения

    Ответить
  3. Ознакомившись с вашим более чем эмоциональным комментарием, я решила пояснить некоторые вещи, которые вызвали у вас такое отторжение:
    1. Как вы думаете, на кого ориентирована эта статья? Если бы я имела целью просветить в литературном плане именно вас, или еще кого-то столь же подкованного в этом вопросе, я, безусловно, выбрала бы другие книги. Но какой в этом смысл? Что я скажу нового такому человеку как вы, вы ведь, очевидно, и сами знаете достаточно много, чтобы двигаться дальше самостоятельно. В основном она направлена на людей, которые как раз “в первый раз подошли к полке с литературой на родном языке”, которые никак не заинтересованы выбрать из двух вариантов, русского и белорусского, второй. Но мне, в свою очередь, хотелось бы сподвигнуть их сделать выбор именно в сторону белорусской книги. По-вашему получается, что они совсем не люди и не заслуживают того, чтобы перед ними распинаться так. Оказывается, что статей о белорусской литературе заслуживают только “правоверные” белорусы, которые разговаривают только по-белорусски и каждый день не упускают возможности зайти в книжный и ознакомиться с белорусскоязычными новинками. Так вот, вы не правы. Те, кто обычно не обращают внимания на такие книги, тоже люди. А теперь ответьте мне на вопрос: на каком языке стоит писать такую статью?
    2. Мой выбор показался вам странным. Что ж, он субъективен, это моя точка зрения, я выбирала на свой вкус, но старалась выбирать популярные книги (как в случае муми троллей, Властелина колец, Карлсона) и разбавить их примерами из фантастики и классической литературы. “Сем ружаў” действительно могли войти в список. Не вошли, так тоже бывает, в списке и так 10 пунктов, а эта книга не добавила бы ничего нового по сути: да, это книга-призер, но в этом списке это такая же детская книга, как те же муми-тролли, но гораздо менее известная широкому читателю. Впустую писать о том, что это книга-лауреат и мнение жюри более важно, чем мое, бесспорно, при вручении премии, так оно и есть. Но вообще я не ставила целью рассказать о книгах-лауреатах и брать за ориентир победителей и призеров. Мне хотелось бы говорить о более известных состоявшихся книгах и находить их на родном языке мне было очень радостно. Кстати, не знаю как вас, а меня НЕ удивляют книги белорусских авторов на белорусском языке. Мне это кажется вполне естественным. Да, кажется вы оговорились, что есть впечатление, будто я впервые пришла в книжный и увидела книгу-перевод на белорусский. Так вот, открою вам секрет: так оно и было. Возможно вы удивитесь, но в Витебске найти “Муми-троллей” по-белорусски – это внове, это находка. Найти такую книгу в магазине где-нибудь этак в Чашниках – это вообще грандиозный сюрприз. Вас это удивляет? А вот меня это сподвигло к поиску других книг-переводов. И то, что я нашла меня действительно удивило. Да, возможно Макиавелли давно переведен и отпечатан. Но для многих людей, и для меня в частности, это стало открытием. Ваше право плевать в нас за наше незнание, но, может быть, я открою эту тайну еще кому-то через статью и сделаю мир лучше. Вы сделаете это своим комментарием? Не секрет, что многие в нашей стране не любят и не понимают родного языка. Для такого человека совершенно нормально бояться его, это что-то аномальное. Человек, который начинает свое знакомство с родным языком, в каком бы возрасте это не произошло, это достойный человек, он перешагнул в себе это нелепый барьер страха-отрицания и идет к чему-то новому. Его надо привлечь, а не отпугнуть еще больше. Что ж, зато, указав на его безграмотность и устыдив в незнании родного языка, мы поднимем свою самооценку. Не так ли?
    3. Забудем про фразу с оформлением, насчет нее вы абсолютно правы, но это не моя вина и я не могу отстаивать эту точку зрения. Могу сказать только, что произошла чудовищная ошибка. Однако, когда вы называете Карлсона, то непонятно вообще в чем ваше удивление. Действительно, книга не новая, мягко говоря, но на родном языке мне ее видеть удивительно, и многие люди также найдут это удивительны. И, даст Бог, купят ее своим детям. Про то, что какая книга удивительнее на белорусском, Калевала или Беовульф, вообще смешно. Естественно, каждый человек выберет на свой вкус. Как по мне, так они примерно одинаковые в плане удивительности перевода.
    4. И, да, разве я называю себя в статье литературоведом? Может, специалистом по книгам на белорусском языке? На худой конец знатоком? Я просто выражаю свою позицию, человека, который не привык видеть белорусскоязычные книги, если они не имеют отношения к белорусским авторам, на полках магазинов своего города. Верю, что где-то все иначе. Где-то там, а вот у нас, увы, все гораздо менее радужно. Я не делаю обзор-критику, я просто пишу о том, что мне удивительно видеть книги самых разных жанров и самого разного толка на родном языке. И это приятное удивление, без сомнения.
    5. Мое чувство юмора вам, очевидно, не нравится. И это ваше право. Про бэнээфовцев это вообще у вас, похоже, что-то из области подсознания. Сами себе на больное давите, наверное. Я бы такого намека у себя в статье вообще днем с огнем не сыскала.
    6. Ну а теперь к моей любимой фразе – предложению открутить мне руки и голову. Действительно. А знаете, я, пожалуй, поддержу ее. Открутите. Тогда в мире станет поменьше таких жутких людей, как я. Зато, видимо, хороших статей с расово верными призывами к любви к родному языку, станет больше.

    Ответить
    1. Крымоўскі Зміцер

      Прыемна бачыць у каментарах і аўтара.
      “Более чем эмоциональным комментарием”. І што гэта за “более чем”? Хіба я Вам сапраўды пагражаў рукі выкруціць? Або абразіў? Заўважце нават выклічнікаў у мяне ўсяго пару штук. Таму не трэба перабольшваць.

      1. Я таксама задаюся гэтым пытаннем і не знаходжу адказу) Хацелася б верыць, што для падлеткаў і іх бацькоў (Мак’явэлі і Кант у такім разе тут не вельмі пасуюць). Але ж тут справа не ў тым, што Вам трэба прасвяціць падкаваных, а ў тым, што перш, як пісаць пра нешта трэба і самому падкавацца. А ў мяне ўражанне, што гэта артыкул сыры. Дык, чаму, калі гэта пішаце для неабазнаных, Вы з гэтага і не пачалі ўступнае слова? Загаловак наадварот абяцае, што тут нейкая экзотыка. А першыя словы пра якасць друку і афармлення, якія часам далёкія ад рэчаіснасці, уводзяць у зман. Ці, на Вашу думку, прафан у беларускамоўнай літаратуры не зможа ацаніць якасць выдання? Па-мойму, яны людзі (і нідзе ў мяне не было наадварот). А пісаць трэба праўду.
      Адказваю: на маю думку, артыкул трэба пісаць па-беларуску. Вы, зразумела, можаце пісаць як заўгодна. Фактычна я ўжо адказаў у каментары спн. Вользе. Але магу працытаваць. На маю думку, заклікаць да беларускай па-расейску гэта двудушнасць. Аўдыторыя не разумее беларускую? А як жа яна прапанаваныя кнігі на ёй будзе чытаць? І што значыць не разумее? Беларускую ў школе не выкладаюць (а тут жа ўсё акурат для падлеткаў)? Дрэнна выкладаюць, дзеці не ведаюць? Дык біце ў званы! Падымайце рубам пытанне ў газеце! Дый ледзь не ў кожным абзацы артыкула напісана “родной язык”. Так якая яна тады родная, мова гэта? Такой манерай і ідзе ціхай сапай русіфікацыя беларусаў каторы год. Дзе можна напісаць/сказаць па-беларуску робяць гэта па-расейску, і ў выніку беларушчыну трэба з ліхтаром пасля шукаць. Вы мне ўсё тэорыі баіце, а на практыцы любоў да роднай мовы лепш за ўсё засведчыць карыстанне ёй штодня (і не толькі паводле прафесійных абавязаў). А ў нас любяць весці толькі пустыя разгаворы на расейскай, як трэба любіць беларускую мову. Можа Вы лічыце такія артыкулы плённымі, а для мяне гэта самападман і вынік расейскага каланіялізму.
      Цяпер адкажыце на маё пытанне. Каментар Вы пішыце асабіста мне, а не для “неправаверных” беларусаў. У чым тады праблема з беларускай мовай? Калі ласка, Вы можаце пісаць па-беларуску) Або не разумею тады навошта заклікаць да беларушчыны.

      2. Якраз да папулярных кніг (тролі, Уладары пярсцёнкаў, Карласаны) у мяне ў прынцыпе пытанняў не было. “Сем ружаў” – тое, што на слыху і прыйшло адразу да галавы. Магу назваць і толькі што перавыдадзены фотаальбом Дз.Раманюка “Чарнобыль”, і фотаальбомы С.Плыткевіча “Нечаканая Беларусь” і А.Кляшчука “Карагод беларускіх абрадаў”… Цудоўна ілюстраваная кніга Арлова і Герасімовіча “Беларусь”. З дзіцячых выдатна аформлены “Сумны сум” В.Гапеевай, “Любоў здраду асіліць”, “Бортнік Ігнат і скарб пушчы”, серыя пра карову Мама Му шведскага аўтара. Здаецца папулярная “Гэта Беларусь, дзетка!”. Ёсць з чаго выбіраць. А калі Вас найперш цікавяць пераклады, то чаму не звярнуцца да сусветнай спадчыны? Па-беларуску ёсць цудоўны пераклад Л.Баршчэўскага са старажытнагрэцкай Апулея “Залаты асёл”. Ёсць і Дантэ, і Гётэ, і Хэмінгуэй, і Ман, Гофман… А колькі перакладаў адной толькі Бібліі.
      Дзіўна ў пару інтэрнэта чуць пра адкрыццё нейкіх таямніц. І што з таго, што Вы раскажыце жыхарам Чашнікаў пра пераклады, якія яны не змогуць набыць? Я думаю ў тым ліку і з фінансавых прычын. Але ж раз вы сабраліся несці светач ведаў у народную цьму, то толькі з аднымі перакладамі на беларускую Вам будзе доўга чым заняцца.
      Цікава і ці чыталі Вы гэтыя кнігі, або прайшліся толькі па назвах. Мяркую, чытачам не менш цікава было б пачуць і Ваша ўласнае меркаванне. У тым ліку пра якасць перакладу і яго чытэльнасць для навічка ў беларускай.
      Для мяне гэта сакрэт, што беларускую мову не любяць і не разумеюць. Нават не прыгадаю выпадкаў, каб нехта негатыўна выказаўся на маю беларускую. Наадварот людзям прыемна чуць родную мову. Але хлусіць не буду – чуў пра такое з’явішча. Ну, так няма роду без выроду. Дый звычайна гэта набрыдзь з суседняй краіны. Дый хто ж тады тыя 60%, што назвалі пад час перапісу 2009 роднай мовай – беларускую? Іншапланецяне?
      Але ж дзе Вы вычыталі, што я прапаную стыдзіць за няведанне беларускай??? Вось так маеш!
      3. Пра Карласана я нічога не казаў. Хай лётае. Калевалы і Беавульфы. Я не кажу, што першая лепш (хаця аб’ём намякае), а прапаную варыянты, бо ў артыкуле фактычна ставіцца вердыкт.
      4. І я не літаратуравед і не спецыяліст па кнігах. Але між мной і Вамі ёсць розніца. Вы журналіст, займаецеся гэтым прафесійна. А проста выражаць пазіцыю чалавека можна ў блогу ці сацыяльнай сетцы. Таму і прад’яўляю рахункі. Да Вас павінны цягнуцца чытачы, Вы павінны задаваць планку, а не як чукча: што бачу, то спяваю.
      5. Так гэта ўсё-ткі быў гумар)
      “Бэнээфаўцы”, як і “мова” (у расейскамоўных тэкстах) якраз з лексікона тых, што грэбуюць мовай. Хіба можна прамаўляць не мовай, а нейк інакш? Я ўжо Вам паказаў, як недарэчна гэта выглядае ў інверсіі (Пачытаць на языке, пераклад на язык). Больш за тое ў газетным артыкуле. І дзіўна, што мне прыходзіцца тлумачыць гэта другім разам.
      6. Гэткая Вы ўражлівая. Прасцей трэба крытыку ўспрымаць і не так літаральна (дарэчы, адкруціць галаву – ідэя не мая). А да мовы не трэба заклікаць. Бо не на словы глядзяць, а на ўчынкі. Хопіць таго, што ёй карыстацца.

      Ответить
  4. Насчет экзотики- это понятие растяжимое. В любом случае, всех я удивить не смогу даже если прочитаю все известные книги на белорусском языке и напишу статью. Вы так часто приводите довод, что я заявленных книг не читала, что хочется уверить вас, что это далеко от истины. Вы, кстати, сами себе противоречите: говорите, что людей не принижаете, а сами говорите в стиле ” ну что про них писать, они-то и купить себе эти книги не смогут”. Смогут, там же не нищие живут. И интернет-магазинов полно, и доставка, и почта есть. Главное знать, что искать. Я вообще не думаю, что кто-то может вдруг просто взять и заговорить по-белорусски, многие к этому постепенно приходят. Насчет преподавания в школе я вообще молчу, далеко не всем везет с учителями и чаще я наблюдаю после такого как раз-таки отторжение. Говорите я впечатлительная? Ну так у вас-то дело и слово не расходятся, сами к этому призываете))) А вообще складывается впечатление, что вы живете в какой-то другой Беларуси, рафинированной, а не в той, что я ежедневно наблюдаю. Может в той самой, что по телевизору показывают?)

    Ответить
  5. СiРожа

    Каб пераканаць нас у сучаснасцi беларускай мовы, аўтарка артыкулу выбрала пераклады 10 твораў, з якiх толькi два можна лiчыць сучаснымi – “Гары Потэра” ды “Аўтаспынам па галактыцы” (1979). Вось такая ў нас сучаснасць – недзе гадоў за сто адстае ад iншых :(

    Ответить
  6. Віталь

    Пасля Лукашэнкі мова быстра адрадзіцца. Але сумна бачыць што з-за гэтай крэмлёўскай улады рэальна знішчаецца беларуская культура.

    Ответить